Kawasaki GTR 1000 – motocykl, który w ostatnim roku produkcji wyglądał jak eksponat muzealny [VIDEO]

Gdy w latach 80. i 90. ubiegłego wieku prym wiodły motocykle sportowe i turystyczne, Kawasaki pozostawało w przypadku tych drugich motocykli nieco w tyle. Kiedy wszyscy topowi producenci w swojej ofercie mieli już międzynarodowe pociski służące do dalekiej i szybkiej turystyki, zieloni musieli włączyć się do walki, aby skraść kawałek tortu. Do tematu podeszli bardzo poważnie, jednakże nie zamierzali od podstaw tworzyć nowego modelu – sięgnęli po najlepsze komponenty znajdujące się na półkach i stworzyli GTR-a 1000.

Chociaż przez wiele lat kluczowym wyznacznikiem na rynku jednośladów była prędkość maksymalna i moc, nie wszyscy jednak lubowali się w sportowych maszynach. Świat coraz bardziej się otwierał, motocykliści zaczęli chcieć podróżować coraz dalej, szybciej i wygodniej. Potrzeby fanów dwóch kółek z całego świata natychmiast dostrzegli globalni producenci, którzy zostali zmuszeni do dostosowania swojej gamy do obowiązujących trendów. Oczywiście nadal nie brakowało tych, dla których liczył się każdy kolejny kilometr na godzinę, ale rosło grono osób, które na motocyklach chciały jeździć znacznie dalej, aby odkrywać piękne miejsca na świecie. Kawasaki musiało szybko nadrobić tę kilkuletnią stratę i  aby liczyć się w walce w tym segmencie, niezbędne było stworzenie już na starcie bardzo udanego motocykla.

GTR 1000 był pierwszym motocyklem Kawasaki w segmencie turystyków, który dał się poznać z bardzo dobrej strony. Podstawą tak udanego modelu nie było szukanie zupełnie nowych rozwiązań i konstrukcji, bo w tamtym momencie nie było na to czasu, a sięgnięcie do magazynu i skorzystanie ze sprawdzonych przez lata i dopracowanych podzespołów. To zdecydowanie widać, bo chyba najmniej czasu inżynierowie mieli na stworzenie pięknych kształtów. Nie ma co mówić – o ile jest to nadal całkiem niezły turystyk, trzeba przyznać, że jego design jest nieco archaiczny.

Najważniejsze informacje: 

1. GTR 1000 był produkowany przez 20 lat. W roku 2007 zastąpił go model GTR 1400.
2. W ramie znalazł się czterocylindrowy silnik o pojemności 997 cm3 – jednostkę przeszczepiono z kultowego modelu Kawasaki, GPZ 1000 RX.
3. W ciągu 20 lat produkcji GTR 1000 przeszedł kilka zmian, w tym delikatny lifting (rok 1994).

Kawasaki GTR 1000 Wonsa, zobacz najnowszy zakup Tobiasza:

Przed Kawasaki postawiono bardzo trudne zadanie, bo wyścig zbrojeń trwał w najlepsze, a zieloni musieli do niego dołączyć już w trwającym biegu. Sprinterzy byli wyjątkowo utalentowani, bo musimy tutaj mówić o konkurencji w postaci nieznacznie droższego BMW K 100 LT czy mocniejszej Yamahy FJ 1200. Pomimo niewielkiej ilości czasu udowodnili jednak, że stworzyli bardzo dobry i przede wszystkim konkurencyjny motocykl.

Koncepcja stworzenia turystycznego motocykla Kawasaki powstała w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy to zdecydowana większość producentów skupiała się na stworzeniu takiego modelu, który łączyłby w sobie komfort i wygodę podróżowania z mocą i osiągami sportowego motocykla. Chociaż wszystkie marki zdążyły już na rynku pokazać swoje najnowsze modele w tym segmencie, to Kawasaki było jednym z ostatnich producentów. Z jednej strony pozwoliło to im na dokładne zbadanie rynku oraz przeanalizowanie tego, co się sprawdza i czego chcą klienci, natomiast z drugiej zdecydowana większość konsumentów zdążyła już dokonać zakupu. BMW miało w swojej ofercie K 100 RS i LT, Yamaha posiadała FJ 1200 i XJ 900, a Honda – GL 1200. I chociaż trzeba przyznać, że wybór w tamtym momencie był spory w tym raczkującym segmencie, to Kawasaki zaskoczyło przede wszystkim za sprawą jednostki napędowej.

Sportowy piec do turystyka. Kawasaki GTR 1000 posiada silnik z GPZ 1000 RX

Jak już wcześniej wspomniałem, kluczowym elementem stworzenia tego motocykla było sięgnięcie po sprawdzone podzespoły. Do ramy GTR 1000 trafił, zaprojektowany w oparciu o model sportowy GPZ 1000 RX, czterocylindrowy silnik o pojemności 997 cm3, który generował moc 110 KM. Jednakże pokuszono się o wprowadzenie kilku kluczowych zmian. Przede wszystkim w głowicy zastosowano łagodniejsze wałki rozrządu, gaźniki o mniejszej średnicy (36 mm × 32 mm w GTR), a także inne kolektory wydechowe. Ponadto zmieniono przełożenia dwóch ostatnich biegów – piąte i szóste zostało wydłużone tak, aby motocykl znacznie lepiej jeździł przy prędkościach autostradowych.

Jednostka pracowała bardzo kulturalnie i przede wszystkim zaskakiwała wysoką mocą oddawaną w dynamiczny sposób. Jednakże czterocylindrowy silnik zasilany był gaźnikami, a te miały potężny apetyt na paliwo – średnie spalanie na 100 km zbliżało się w okolice 8 l. Tak wysokie spalanie mogło jednak wpłynąć na zainteresowanie? Oczywiście, że nie – w tamtych latach silnik z GPZ 1000 RX uchodził za jeden z najlepszych w klasie czterocylindrowych jednostek o pojemności 1000 cm3.

Więcej turystyka w sportowcu. GTR 1000 namawiał do dynamicznej jazdy

Wprowadzone w silniku zmiany sprawiły, że względem oryginalnej jednostki napędowej silnik w GTR 1000 generował 110 zamiast 125 KM. Jednakże to nadal była bardzo dobra wartość do dalszego i bliższego podróżowania. Motocykl bez problemu rozpędzał się do prędkości ponad 180 km/h, a maksymalna prędkość oscylowała w granicach 200 km/h. Sprint do setki zajmował 4,2 s, a jednostka napędowa współpracowała z sześciostopniową skrzynią biegów za pomocą mokrego sprzęgła. Oczywiście zabieg przeszczepienia jednostki ze sportowego modelu był przemyślany i celowy. Jednak zmiana jej charakteru była konieczna i wyszła na dobre – GTR 1000 zdecydowanie przyjemniej pracował poniżej 4000 obr./min, a szczególnie ten niski i średni zakres obrotów, najczęściej używany podczas dalekich wyjazdów i turystycznej jazdy po krętych drogach, był kluczowy.

GTR 1000 to motocykl dla prawdziwego chłopa. 296 kg utrudniało jazdę w mieście

Jednostka napędowa trafiła do zupełnie nowej ramy. Nowy był także wał pędny oraz całe nadwozie. To wszystko było jednak tak dobrą konstrukcją, że w momencie premiery dziennikarze, którzy mieli okazję testować ten model, nie tylko zachwycali się znanym już silnikiem, ale przede wszystkim prowadzeniem i stabilnością. O ile świetnie radził sobie na krętych drogach i podczas przejazdów autostradami, to niestety problemy zaczynały się w mieście. GTR 1000 nie był filigranowym motocyklem, bo ważył z płynami aż 296 kg (o około 40 kg więcej niż konkurencyjne modele). Prowadzenie nie było łatwe przy niskich prędkościach i manewrowaniu, a niektórzy właściciele podkreślali również, że motocykl prowadził się niestabilnie przy prędkościach maksymalnych.

Testerzy wielokrotnie podkreślali, że to motocykl dla doświadczonych, silnych motocyklistów, którzy poradzą sobie z jego gabarytami właśnie w mieście, gdzie do każdego manewru potrzebne jest użycie sporej ilości siły. Jeżeli ktoś zamierzał nim tylko podróżować poza terenem zabudowanym, to nie musiał się kompletnie o to martwić – wówczas GTR 1000 stawał się wyjątkowo przyjemny w prowadzeniu. Sama pozycja była dosyć wyprostowana i wygodna. Kierownicę poprowadzono wysoko i zadbano również o wysoką szybę – to oczywiście niezbędne zabiegi w tym segmencie motocykli. GTR 1000 był projektowany z myślą o dalekich podróżach. Warto zaznaczyć, że z przodu znajdowało się koło w rozmiarze 18 cali.

Użytkownicy chwalili również ochronę przed wiatrem, a także fabryczne kufry. Chociaż mówimy o jednostce napędowej ze sportowego motocykla, to została ona przecież dostosowana do ram motocykla turystycznego. Jednak spore grono użytkowników i właścicieli stwierdziło, że nadal te niskie i średnie obroty nie są na tyle elastyczne jak w przypadku konkurencji, a także znacznie słabsze. Z kolei pozostali byli zachwyceni, że GTR posiadał w sobie ten gen motocykla sportowego i zachęcał do kręcenia go na wysokie obroty.

Zabrakło najważniejszej zmiany. Kawasaki GTR 1000 nie doczekało się wizualnego face liftingu

Chociaż Kawasaki GTR 1000 zostało bardzo dobrze przyjęte na rynku, to Japończycy nieco zachłysnęli się tym sporym sukcesem. Pierwsze zmiany w tym turystycznym modelu pojawiły się już w pierwszym roku produkcji – przede wszystkim zmodernizowano kanał olejowy w głowicy oraz przeprojektowano dolot powietrza do airboxa. Zastosowano również inną kierownicę i niższą szybę, co bezpośrednio wpłynęło również na komfort jazdy. Nie wiem, czy do końca była to dobra decyzja, bo w późniejszych latach motocykliści poszukiwali szyby z pierwszego roku produkcji, która zdecydowanie lepiej chroniła przed wiatrem. Ponadto zastosowano większy akumulator – jego pojemność wzrosła z 14 Ah do 18 Ah.

W 1990 r. doszło do kolejnej modernizacji, która niejako została wymuszona na producentach motocykli – nie tylko na Kawasaki – ponieważ właśnie wtedy w życie weszła regulacja R49, znana również jako norma Euro 0, określająca wartości emisji spalin. Akurat w przypadku GTR 1000 były one przydatne, bo ograniczyły apetyt na paliwo, które spadło o około litr na 100 km.

Jedna z najważniejszych modernizacji ze wszystkich lat produkcji nastąpiła w 1994 r., kiedy to nieco popracowano przy przednim zawieszeniu, poprawiono kształt siedziska, a także dodano kilka elementów do zegarów. Zastosowano teleskopy z klasyczną sprężyną oraz przednią pięcioramienną felgę z Zephyra 1100, a z jej mniejszego brata o pojemności 750 cm3 przyjęto przedni hamulec z tarczami o średnicy 300 mm. W 1996 r. wprowadzono zmiany w układzie zapłonowym i dolotowym, dzięki czemu motocykl zaczął lepiej pracować, ale przede wszystkim odrobił stratę mocy z roku 1990.

20 lat w niezmienionej formie. W 2006 r. GTR 1000 wyglądał jak eksponat muzealny

I to jest ten moment, w którym śmiało można powiedzieć, że Kawasaki nieco przysnęło, bo lata leciały, konkurencja szła do przodu, prezentując nowe, znacznie przeprojektowane i bardziej nowoczesne modele, a GTR 1000 pozostawał dokładnie taki sam. Nie dość, że nie zmieniało się już w nim nic zarówno w kwestii wyglądu, jak i poszczególnych podzespołów, to jego design na początku XXI wieku sprawiał, że bliżej było mu do eksponatu muzealnego aniżeli do turystyka z krwi i kości.

W niezmienionej formie ten motocykl można było kupić w salonie do 2006 r. A już wtedy Kawasaki miało w swojej ofercie ZX-10R czy ZZR1400. Na szczęście ktoś wpadł jednak na pomysł, że czas tego motocykla dobiegł już końca i jak najszybciej trzeba się go pozbyć. W 2006 r. na rynku mieliśmy już naprawdę genialne, dobrze wyglądające i znacznie bardziej zaawansowane motocykle. Japończycy szybko wycofali go z produkcji i w 2007 r. zaprezentowali jego następcę, który inspirowany był ZZR 1400 – jednym z najszybszych motocykli tamtego okresu.

Pani rozjechała Kawasaki GTR 1000 z 1988. Świeży zakup Wonsa:

W 1986 r., gdy Kawasaki prezentowało światu GTR 1000, można było mówić o podbijaniu segmentu motocykli turystycznych, gwarantując świetne osiągi, komfort jazdy i sprawdzone podzespoły, które sprawiały, że bardzo rzadko dochodziło do awarii. Inżynierowie wiedzieli, że kluczem do sukcesu będzie solidność, jakość wykonania i przede wszystkim bezawaryjność. Jednakże w tym wszystkim zapomniano o systematycznym dostosowywaniu modelu do zmieniających się trendów. Przez 20 lat ten motocykl sprzedawany był w niemal niezmienionej formie. Szkoda, bo jego kariera mogłaby wyglądać zupełnie inaczej, a została w pewnym stopniu zahamowana przez przestarzały wygląd i archaiczną konstrukcję. Dziś ten motocykl nosi miano youngtimera, a jeżeli zależy wam na kupnie turystyka z tamtej epoki, czyli GTR 1000, warto dokładnie go przejrzeć przed zakupem. Chociaż sam silnik jest porządny, to bardzo często dochodziło do wypalania gniazd zaworowych czy awarii napinacza rozrządu.

Kawasaki GTR 1000 1986-2006 dane techniczne: